Week 6/7/8: Myanmar & Kuala Lumpur

Dag lieve allemaal,

Deze keer een blog over de afgelopen 2 weken in Myanmar en een kort stedentripje naar Kuala Lumpur. Myanmar is nog niet zo online als andere landen in Azie.. Internet is er op sommige plekken, maar dan wel heeeeeel traag, waardoor foto's uploaden onmogelijk is en wat is nou een blog zonder foto's!? Helemaal niks.. en dat geldt al helemaal voor dit bijzondere land, je moet het zien! Dus deze keer een erg lange blog, hopelijk haken jullie niet af..;)

Op woensdag 10 april ging de wekker na een hele korte nacht om 7:00 af. Bjorn en ik waren best zenuwachtig, omdat we nog naar de bank moesten voor de dollars, vervolgens nog zo'n driekwartier naar het vliegveld moesten rijden en dat terwijl het vliegtuig naar Yangon al om 11:10 vertrok. Na het ontbijt gingen we de straat op en vonden we gelukkig al vrij snel een taxi die ons naar de main building van de bangkok bank wilde brengen. We werden nog lief geholpen door een amerikaans stel dat ons naar de juiste plek bracht voor de verse US dollars (in Myanmar accepteren ze alleen brandschone, ongekreukelde biljetten). We werden als eerste geholpen en om 9:00 zaten we in dezelfde taxi met 1600 kersverse dollars op zak op weg naar het vliegveld. Eenmaal daar stond er een flinke rij om bagage te droppen waardoor de stress weer lichtelijk toesloeg, maar even later ging er gelukkig een extra balie open speciaal voor onze vlucht voor mensen zoals wij die lekker laat komen aankakken..:p Na een prima vlucht van ongeveer een uurtje kwamen we aan in Yangon, waar het een halfuurtje vroeger was dan in Bangkok. Het was hier goed heet! Met een aantal andere reizigers gingen we het busje van ons hotel in. Het verkeer is ook hier lekker chaotisch en er werd weer volop getoeterd. Wat ons meteen op viel was dat de meeste auto's hun stuur aan de rechter kant hadden zitten terwijl men wel gewoon aan de rechter kant van de weg reed. Later hoorden we dat het gerucht gaat dat een belangrijke functionaris een dochter had die geweigerd was aan een Britse universiteit waarna hij helemaal klaar was met Engeland en van de ene op de andere dag besloot dat het hele land rechts moest gaan rijden. Eenmaal in het hotel deden we een dutje want we waren nogal kapot.. Aan het eind van de middag gingen we met de bus voor 5 cent naar het centrum. Al meteen hadden we door dat men hier nog niet zo gewend is aan blondharige, blanke mensen. We werden flink bekeken en er werd regelmatig naar ons gezwaaid. In chinatown aten we bij een restaurantje in een klein zijstraatje. Er kwamen veel jonge kids bedelen, uiteindelijk nodigden we er twee bij ons aan tafel uit, waarschijnlijk broertje en zusje van ongeveer 5 en 7 jaar oud. Hartverscheurend dat ze op zo'n jonge leeftijd al zo door het leven moeten.. Na het etentje zijn we terug gelopen naar het hotel en kwamen we nog langs een mooie pagoda, Sule Paya.

De dag erna besloten we fietsen te huren om zo de stad te verkennen. Dat bleek nog niet zo gemakkelijk, we verdwaalden nogal.. Maar dat maakte dat we twee Myanmarse mannen (Moe, 22 jaar en U Myinl Aung, 60+) ontmoeten die ons uitnodigden voor een drankje. Ze waren leraren in een weeshuis. We praatten over Myanmar. Ze wilden ons wel een rondleiding geven door de monastry en daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen. Ze lieten zien waar zijzelf sliepen in de monastry, leidden ons naar een enorme reclining boeddha, waar ze zelf niet mee naar binnen gingen omdat men zou kunnen denken dat we over politiek zouden praten. Daar moeten ze hier nog steeds mee uitkijken.. Vervolgens gingen we een monastry binnen waar we een belangrijke monnik ontmoette en zagen we in een meditatiecentrum wel honderden vrouwen mediteren. Als laatste namen ze ons nog mee naar een tempel waar alle 37 spirits uitgebeeld waeen. Naast dat ongeveer 88% in het boeddhisme aanhangt, geloven de meeste mensen hier ook in deze 37 geesten. Na Moe en U Myinl Aung uitgebreid bedankt te hebben, deden we nog een donatie aan het weeshuis en sprongen we weer op de fiets. We gingen naar het Kandawgyi Lake, een groot park rondom een meer. In het park zaten heel veel stelletjes onder een paraplu te knuffelen en te kussen. Iets wat je ze op straat niet snel ziet doen. Aan het einde van de middag gingen we naar dé pagoda van Yangon, Shwedagon Paya. We bezochten nog even snel een andere tempel omringd door water en liepen toen de trappen op naar de enorme pagoda. Wow, wat was ie mooi, erg indrukwekkend! De zon ging al langzaam onder wat maakte dat de plek nog mysthieker werd dan die al was. Er liepen veel jonge monniken rond. Toen Bjorn ze op de foto zette en ze de foto terug zagen moesten ze helemaal giechelen. Grappig! Toen fietsten we terug naar het hotel in het pikkedonker, want straatverlichting hebben ze hier nog niet uitgevonden.. Toch voelden we ons helemaal niet onveilig. Bjorn waagde zich na het avondeten nog aan een gefrituurde krekel. Hij liever dan ik..:p

De dag erna gingen we na een traditioneel Myanmar ontbijt (indiaas brood met een soort van erwten) op nieuw de fiets op. We fietsten langs een tempel aan de oever van een rivier en gingen vervolgens richting het onafhankelijkheidsmonument vanaf waar we verder liepen. We kwamen langs een hoop kraampjes, gingen naar een Synagoge waar Bjorn een 'echte' Jood werd met zijn keppeltje en zagen we een Hindu tempel. We liepen nog over een markt waar de stank echt niet te harden was waardoor ik met mijn neus dicht rond liep wat een aantal rare blikken opleverde. Zij ruiken het blijkbaar anders..:p Toen was het tijd om terug te gaan naar het hotel om nog even snel te douchen en te eten aangezien we die avond de nachtbus naar Mandalay zouden nemen. Op het busstation ontmoetten we nog een christelijke man uit Myanmar waar we even mee praatten. Eenmaal in de luxe bus hebben we beiden als een blok geslapen..

Om 7:45 zaten we de volgende ochtend aan het ontbijt in ons hotel Peacock Lodge. We werden hartelijk ontvangen. We sliepen onze roes uit en vertrokken rond 11:00 met onze waterdichte tasjes richting het centrum want het vierdaagse waterfestival (Nieuwjaar in Myanmar) was hier begonnen en dat wilden wij natuurlijk niet missen! Een halfuur later zaten we al aan het bier en nog en halfuur later waren we gewapend met twee supersoakers. We hadden weer veel bekijks, er werd constant naar ons geroepen en naar ons gezwaaid en er werden zelfs foto's van ons gemaakt. Binnen no time waren we kletsnat, want wat is er nou leuker dan de toeristen nat maken!? Op gegeven moment werden we uitgenodigd om op een jeep mee te rijden. Daar zaten allerlei jongens op van een jaar of 20, en een van hun vaders reed. Nice! Van alle kanten kregen we bier, kokosnoten, bananen etc. toegestopt. De mensen waren zo warm en gastvrij! Er werd flink gefeest op de podia maar ook onder de podia op de jeeps, op de scooters waar iedereen kletsnat was van alle waterstralen die naar beneden kwamen. Een aantal jongens waarmee we in contact kwamen, had kaartjes voor ons gekocht voor op een van de podia. Eenmaal daar kregen we opnieuw bier van ze. Veel mensen wilden met ons op de foto. Het was erg gezellig! Toen gingen we naar de openingsceremonie, helaas veel te vroeg, dus we hebben 2 uur moeten wachten voordat er iets gebeurde.. Na een speech, werden er heel veel ballonnen losgelaten en gingen wel honderden meisjes dansen. Daarna was er nog een optocht met allerlei praalwagens met muziekmakende en dansende mensen erop. Wat een happening! Bjorn en ik waren kapot van alle indrukken en gingen na het diner lekker chillen op onze hotelkamer. Van de mensen in ons guest house hoorden we dat ze ons op de nationale tv hadden gezien. Grappig!

Op zondag namen we vroeg de taxi naar Pyin Oo Lwin, een stadje met zo'n 80.000 inwoners gevestigd in de Britse koloniale tijd. We verkenden de stad en ja ook hier waren we de sjaak, want het waterfestival werd ook hier gevierd. Binnen no time waren we weer zeiknat! Een horse cart bracht ons naar een mooie chinese tempel waar een man ons leerde hoe we boeddha moesten eren. We staken wierook aan, en moesten 3 keer op een bel slaan. Die avond zaten we in de lobby van het hotel gespannen op de wi-fi te kijken hoe de wedstrijd PSV-Ajax verliep. Daar wil ik verder niet al te veel over kwijt..:(

Maandag gingen we naar National Kandawgyi Garden, een groot park, mooi aangelegd, rondom een meer. Veel locals zochten deze plek op tijdens het waterfestival, het was er erg druk. Blanke toeristen waren er weer nauwelijks te vinden dus we hadden wederom veel bekijks. En toen we even in het gras aan het genieten waren van de zon, kwamen er weer verschillende mensen vragen of ze met ons op de foto mochten. Dat vonden Brad en Angelina natuurlijk geen probleem..:p Ook was er een vogeltuin waar we doorheen liepen en een hele hoge toren. Als laatste doken we nog even het bijbehorende zwembad in. Toen stond de taxi al weer klaar om ons naar een restaurantje te brengen. Even leek het alsof we de enige gasten waren, we hadden het terras voor ons zelf, maar even later werd het toch iets drukker. Net toen we onze loempia's kregen, begon het keihard te regenen. De rest van het diner zaten we dan ook binnen bij kaarslicht want de stroom viel telkens uit. Heel romatisch haha!

Dinsdag vertrokken we weer terug naar Mandalay. We wilden hier nog wat sightseeing doen en zouden vanaf hier de dag erna naar Bagan vertrekken met de bus. We kregen een aanbod van een man op een motorbike om ons naar U Bein's Bridge (langste teakwood bridge ter wereld) te brengen voor een prima prijs, dus daar gingen we op in. Met zijn drieen op de motor reden we ruim een halfuurtje naar Amarapura, Bjorn ging kapot, want die zat net op een ijzeren stang..:p De weg er naar toe was een hele belevenis want het waterfestival was nog in volle gang. Wederom werd er weer veel gezwaaid, geroepen, met water gegooid en gevraagd: 'Are you happy?'. Jaa dat waren we!:D Eenmaal bij de U Bein's Bridge waren we weer helemaal doorweekt. We liepen een stuk erop, dat wiebelde af en toe flink en er was lang niet altijd een hek aan de zijkanten van de brug. Er liepen ook mensen rond die flink gedronken hadden, dus ik vond het knap dat ik er niemand vanaf heb zien donderen. Vervolgens bracht de motorman ons naar Mahamudi Paya, waar een Boeddha beeld stond waar enkel mannen stukjes goud op mogen plakken. Toen begon het flink te waaien en zelfs te regenen, dus we vroegen de motorman ons weer naar ons hotel te brengen. Onderweg werd er ondanks het slechte weer nog steeds vrolijk met water gegooid, het weerhield de mensen niet. Drijfnat, ijskoud en een beetje klaar met het wasterfestival kwamen we aan in ons guest house.

Woensdag stonden we vroeg op omdat we om 8:30 de bus naar Bagan moesten hebben.Hier kwamen we rond 14:00 aan. We gingen het dorpje in en bezochten de Shwezigon Paya. Bij een kraampje smeerde een mevrouw Thanaka (traditionele Myanmar make-up) op mijn gezicht, zie foto. Het werkt verkoelend en als je het er vervolgens afwast is je huid erg zacht. 

De volgende ochtend hadden we vroeg afgesproken met een man met een horse cart die ons de tempels van Bagan zou laten zien. Op sommige tempels kon je opklimmen waardoor je een mooie view had over alle tempels van Bagan. Het zijn er  in totaal wel 4000! We zagen uiteindelijk zo'n 15 tempels,  van buiten zijn ze allemaal verschillend en indrukwekkend, maar van binnen waren ze vrij eenvoudig. Toen ik bij een van de tempels even op Bjorn stond te wachten, kwam er een meisje naar me toe met haar tante. Ze zat blijkbaar in een van die bussen al een hele tijd naar me te kijken en dus had het meisje de vraag of ik met haar tante op de foto wilde. Sure!:) Nog steeds raar om mee te maken hoor..:p We zagen ook nog een Pagoda aan de rivierkant, en vervolgens nog een andere Pagoda waar een vrouw bij ons Thanaka opdeed. Bij mij maakte ze mooie bladeren op mijn wangen. Ook deed ze ons de traditionele rokken aan, waar Bjorn en ik er uiteindelijk beiden een van gekocht hebben. Na nog een aantal tempels, gingen we naar de laatste tempel vanaf waar we de sunset wilden zien. Helaas was het bewolkt en ging het regenen en besloten we naar een internetcafe te gaan. Daar viel de stroom uit, helaas! In het donker bezochten we het Thanaka museum waarna we aten in een gezellige tuin. 's Avonds op de hotelkamer deden we het engelenkaarten spel. Ik trok 'understanding', 'contentment' en 'flexibility'. Begrippen die ik met oog op mijn leven en deze reis wel kon verklaren. Toen speelden we nog wat potjes 'wie ben ik?'.

Vrijdag besloten we een lekker chill dagje te houden. Dus we gingen met de fiets naar een resort waar je kon zwemmen. Voor 10$ per persoon hadden we uiteindelijk een privé zwembad inclusief fruit juice. 's Avonds fietsten we naar een tempel om vanaf daar de sunset te zien. Helaas was het wederom bewolkt, dikke pech! 

Zaterdagochtend vertrokken we vroeg naar Kalaw, het kleine stadje vanuit waar  we een trekking naar het Inle Lake wilden gaan doen. De bus was overvol, in het gangpad zaten zelfs mensen op krukjes, bizar! Eenmaal in Kalaw boekten we een trekking bij Rambo en Harri. We dwaalden nog wat rond in het stadje, deden een drankje en liepen over een markt waar we heerlijke mango's kochten. 

Zondag waren we om 8:30 paraat voor de trekking. We hadden 2 gidsen (een meisje van 22 en een jongen van 18) en een groep met 2 Israelische meiden, een Singaporese man en een Italiaans stel.  Met een tuk tuk vertrokken we richting het startpunt. Ik kocht daar een grote hoed ter bescherming voor de zon en was klaar om te gaan. Helaas kreeg ik binnen no time last van blaren.. Gelukkig had een van de Israelische meiden slippers bij zich die ik aan mocht. Ze was echt mijn redding! De eerste dag zouden we namelijk 18km lopen en met blaren is dat zeker geen pretje. We liepen door bergachtige natuur, het was vrij droog momenteel, maar toch was het mooi om te zien. Ook gingen we door Palaung stam dorpjes waar de kinderen enthousiast naar ons zwaaiden en de oudere vrouwen tassen en sjaals weefden. Tegen het einde van de middag kwamen we aan in de Monastry waar we die nacht zouden slapen. Na een douche (lees: koud water over elkaar heen gooien), aten we erg lekker met onze groep en leerden we een Israelische kaartspel Cobo, waar Bjorn en ik sindsdien verslaafd aan zijn. We gingen vroeg naar bed want de wekker ging de dag erna al om 5:45. 

De dag erna was het vroeg dag. We bedankten de monnik en gingen toen met volle moed weer verder aan onze trekking. We kwamen om 12:00 aan bij de lunchplek van waaruit de boot over het Inle Lake zou vertrekken naar het bijgelegen dorpje Nyaungshwe. Toen we in de boot stapten was het weer flink bewolkt waardoor het Inle Lake een grauwe indruk gaf en ik het dus nog verre van bijzonder vond als altijd gezegd wordt. 's Avonds hadden we afgesproken om met de Israelische meiden en Singaporese man te eten en Cobo te spelen. Was gezellig!

Dinsdag hadden we een boottocht geboekt over het Inle Lake, de bootbestuurder zou ons naar allerlei plekjes brengen rondom het meer. We zagen heel veel bootjes met vissers en gelukkig scheen nu wel de zon waardoor Inle Lake een stuk mooier was dan de dag ervoor. Eerst gingen we naar een Pagoda en een grote markt. De volgende stop was een lotus, zijden en katoen weverij. Een meisje legde ons uit hoe dit in zijn werk ging. We werden door de weefsters uitgenodigd om thee met ze te drinken. Lieve oude vrouwtjes waren het! Daarna zagen we hoe ze sigaren maakten, rookten we een sterrenmunt sigaar en zagen we hoe ze zilveren sieraden maakten. Het hoogtepunt waren de longneck vrouwen die we vervolgens zagen. Ze waren sjaals aan het weven. Vooral de nek van de oudste vrouw was indrukwekkend, super lang! De ringen die ze op hun nek dragen zijn ongelofelijk zwaar, en dan te bedenken dat ze deze nooit afdoen en er dus zelfs mee slapen. Respect! Voor hun is het echter een teken van schoonheid. Na de lunch voeren we door een floating garden waar onder andere tomaten verbouwd werden en zagen we de Jumping Cat Monastry. Toen was het al weer tijd om terug te gaan naar Nyaungshwe want die avond zouden we nog vertrekken terug naar Yangon. Onderweg over het meer kwamen we een boot tegen met pech vol met mensen uit Myanmar. Onze bootjongen besloot hen te helpen en dus zaten we vervolgens met 15 Myanmar mensen in de boot. Dat vonden zij ook vooral erg grappig. 

Om 4:00 's nachts kwamen we woensdag aan in Yangon. Wat een rottijd! We moesten nog wel een hotel zoeken, want het was nog niet bepaald een tijd om op te staan en de dag te beginnen. Voor 20$ vonden we na lang gezocht te hebben met de taxi een guest house. Het was verre van relax, vierkant smerig hok, maar we hebben nog een paar uurtjes kunnen slapen. Vervolgens gingen we op zoek naar een ander hotel, wat nog niet zo gemakkelijk was. Alles was duur of vol of niet voor mensen van buiten Myanmar. Uiteindelijk hadden we een duur hotel gevonden, een nachtje iets luxer slapen is stiekem ook niet verkeerd. De hele dag hebben we heerlijk gechillt, even bijkomen van alle indrukken die we van Myanmar hebben gekregen.. 

Al met al was Myanmar echt een top ervaring! Het land is nog zo onaangeraakt, waardoor het nog ontzettend puur is. Dat is echt een van de dingen die ik hier in Azie zocht en hier dus gevonden heb. Ik heb genoten van de lieve, gastvrije mensen die ons overal zo enthousiast hebben verwelkomt. De mensen lijken heel gelukkig ondanks dat ze soms maar heel weinig hebben. Ook dat is mooi om te zien. Daar kunnen wij westerlingen soms nog wat van leren.. 

Donderdag vlogen we vroeg naar Kuala Lumpur waar Bjorn en ik een nachtje zouden verblijven om vervolgens afscheid van elkaar te nemen. We waren rond een uur of vier 's middags in het hotel en na onze kamer geinstalleerd te hebben, gingen we het centrum in. Ik moest op zoek naar een nieuwe camera, aangezien die van mij helaas het loodje had gelegd (SD kaart krijg ik er met geen mogelijkheid meer uit en nu zegt 'ie telkens 'card error'). In een grote electronic mall kocht ik een nieuwe canon voor 80 euro. Vervolgens shopten we nog wat in een ander winkelcentrum en liepen we richting de Petronas Towers. Wow wat zijn ze groot en mooi!  Toen gingen we met de Monorail richting Chinatown. Daar liepen we langs de vele kraampjes en aten we bij een prima tentje en dronken we een lekker biertje om te proosten op onze heerlijke tijd samen. 

Vrijdag was ons laatste dagje samen, we deden nog wat sightseeing: we zagen een Hindu tempel, de National Mosque en Merdeka Square. Toen was het al weer tijd om naar het vliegveld te gaan en elkaar gedag te zeggen. Toch gek aangezien Bjorn en ik bijna een maand hier samen zijn geweest. We hebben het super leuk gehad en ik ben dus ook heel blij dat we besloten hebben om een deel samen te reizen. Na een dikke knuffel en een kus, zwaaide ik hem uit. Tot over 2,5 maand B!

Nu ben ik in Siem Reap, Cambodja. Dit is vooral bekend om Angkor Wat, een enorm tempelgebied. Ik zit nu ongeveer op de helft van mijn grote avontuur. De tijd vliegt! Over een aantal dagen zal ik Esther (van het vrijwilligerswerk) meeten in Sihanoukville, een plaatsje aan de kust. ZIn om haar weer te zien en een deel van Cambodja samen te gaan ontdekken!:) Sorry voor mijn lange verhaal, maar dat krijg je als je een poosje niet schrijft.. Ik zal het niet meer doen!;)

Heel veel liefs vanuit Cambodja xxx